«Δημοσιογραφία είναι να δημοσιεύεις αυτά που κάποιοι δεν θέλουν να δημοσιευτούν. Οτιδήποτε άλλο, είναι δημόσιες σχέσεις»

Γιά να προβάλονται τα σωστά και να σατιρίζονται τα υπόλοιπα, όσων ''καβάλησαν το καλάμι''
(Το KAΛΑΜΙ είναι το παλαιότερο -ιδρύθηκε Φεβ. 1995- και μεγαλύτερο e-ΜΜΕ εκτός Ελλάδας)


Η Εκκλησία μας στην Αμερική να γίνει αυτοκέφαλη
Ο επιφανής Ομογενής και μεγαλοεπιχειρηματίας, Στάθης Βαλιώτης, που έχει βοηθήσει με μεγάλες δωρεές την Εκκλησία, τα ελληνικά Σχολεία και φιλανθρωπικά Ιδρύματα, στην τελετή αποφοίτησης (19 Μαίου '18) του ''Ελληνικού Κολέγιου και της Θεολογικής Σχολής του Τίμιου Σταυρού'' Βοστώνης (στην οποίαν τιμήθηκε), στην ομιλία του, τόνισε το αυτονόητο: «...Είναι άμεση ανάγκη η Εκκλησία μας να γίνει αυτοκέφαλη ή το Πατριαρχείο μας να μεταφερθεί στην Αμερική... Δεν γίνεται να διοικούμεθα από μία μικρή ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται στην Τουρκία, χωρίς ποίμνιο και χωρίς σκοπό, μα ούτε και έργο, καθώς και με διαφορετική ατζέντα... Τι θα γίνει σε μία ελληνοτουρκική σύρραξη, ποιον θα βοηθήσει η Εκκλησία μας;».
Η τοποθέτηση του κ. Βαλιώτη, βρίσκει σύμφωνη την μεγάλη πλειοψηφία της Ομογένειας ΗΠΑ, η οποία δεν στηρίζει την Εκκλησία, όπως παλαιότερα, εξαιτίας της διασπαστικής και ληστρικής πολιτικής του οικουμ. Πατριαρχείου, του οποίου, η Αρχιεπισκοπή Αμερικής, όπως και οι Μητροπόλεις σε όλη την αμερικάνικη 'Ηπειρο, είναι ''θυγατρικές επιχειρήσεις''.
Στο τέλος της εκδήλωσης ο κ. Βαλιώτης δήλωσε στην ελληνική ημερήσια εφημερίδα Αστόριας: «Το πρόβλημα της Εκκλησίας της Αμερικής είναι ένα, πως τα τελευταία 30 χρόνια έχει δύο Αρχιεπισκόπους, ο ένας είναι εκλεγμένος άγαμος στη Νέα Υόρκη και ο άλλος είναι έγγαμος και μένει κάπου στο Λονγκ Αϊλαντ. 'Οτι προσπάθεια κάνει ο εκλεγμένος, την τορπιλίζει ο διορισμένος». Φωτογράφισε δηλ. υπέροχα τον παπα-'Αλεξ Κσρλούτσο, γνωστόν και ως ''εισπράκτορα του Βαρθολομαίου''.

Ομιλία Στάθη Βαλιώτη, στην τελετή αποφοίτησης ''Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού'', Βοστώνη
(19 Μαίου 2018)

«Σεβασμιώτατε,
Φάδερ Κριστ, Πρόεδρε της Σχολής,
Καλά μου παιδιά,
Αγαπητοί μου προσκεκλημένοι,

Σας καλωσορίζω και σας ευχαριστώ για τη παρουσια σας στη τιμητικη μου διάκριση.
Για μένα, είναι προνόμιο και χαρά να μιλήσω στην φετινή τελετή αποφοίτησης της Θεολογικής Σχολής του Τιμίου Σταυρού, της σημαντικής αυτής Σχολής της Ομογένειας και ευρύτερα της Ορθοδοξίας και του Ελληνισμού.
Η τελετή αποφοίτησης είναι το επιστέγασμα των σπουδών σας, η επιβράβευση των προσπαθειών σας και η εκδήλωση εκτίμησης προς κάθε οικογένεια ξεχωριστά, που στήριξε την επιλογή σας.
Γνωρίζω τον πατέρα Χριστόφορο περίπου ένα χρόνο. Συναντηθήκαμε μερικές φορές και συζητήσαμε εφ’ όλης της εκκλησιαστικής ύλης. Έτυχε να συμφωνούμε στα περισσότερα και να μοιραζόμαστε κοινές ανησυχίες για το μέλλον της ελληνορθόδοξης παιδείας στην Αμερική.
Σε μια από τις τελευταίες συνομιλίες μας, με ρώτησε:
«Πώς θα έβλεπες την πρόταση για να σε τιμήσουμε με την απονομή του διδακτορικού τίτλου της Σχολής μας;»
Στη συνέχεια, όταν άρχισε να μου εξηγεί ποια είναι η σημασία αυτού του τίτλου, τον διέκοψα για να τον ερωτήσω:
«Όλη αυτή η προσφορά πώς ερμηνεύεται;
Δηλαδή, να συνεχίσω οτι αυτο ειναι: «Pay back for what I did so far in the church and the community or down payment for many things to do?»
Ακολούθησε για λίγο σιωπή, αλλά έδειξε να ήταν προετοιμασμένος για την απορία που εξέφρασα.
«Και το ένα και το άλλο», μου είπε.
Τότε, μονολόγησα, λέγοντας από μέσα μου:
«Πολύ παπαδίστικη απάντηση!»  
«Πάτερ Χριστόφορε», του ανέφερα, «μοιάζει σαν τον χρησμό του Μαντείου των Δελφών: «Ήξεις, αφήξεις ουκ εν πολέμω θνήξεις».
Κι αν θνήξεις, παράδεισο ή κόλαση θα βρεις…
Στο τέλος, του είπα ότι θα το σκεφτώ και θα του απαντήσω.
Μετά από αρκετό προβληματισμό και συζήτηση με την οικογένειά μου και δικούς μου ανθρώπους, αποδέχθηκα την πρόταση.
Θα σας πω όμως για ποιον λόγο:
Γιατί σπούδασα Θεολογία 7 χρόνια. Ήταν μια συνειδητή επιλογή. Από τα παιδικά μου χρόνια είχα μεγάλο θεολογικό ενδιαφέρον και έψαχνα να βρω τι είναι τέλος πάντων ο Άνθρωπος.
Φυσικά, ακόμη δεν βρήκα…
Για να πιστεύεις στον Θεό θα πρέπει να μελετήσεις σε βάθος τον λόγο του και τη σχέση του με τον Άνθρωπο.  
Η Θεολογία δεν είναι μόνο θεωρία και γνώση. Είναι καθημερινός τρόπος ζωής και έκφρασης, προσπαθώντας όσο μπορούμε να περιορίζουμε αδυναμίες και λάθη.

Πάτερ Χριστόφορε και αξιότιμοι κύριοι καθηγητές,
Η επιθυμία μου και η προτροπή μου είναι να διδάσκετε στους φοιτητές σας την αγάπη γι’ αυτό που καλούνται να υπηρετήσουν. Να έχουν την κλήσι και την κλίσι. Η αποστολή τους είναι λειτούργημα. Πριν να ομιλούν, να προετοιμάζονται. Να ομιλούν απλά, κατανοητά και να σέβονται το εκκλησίασμα. Το εκκλησίασμα δεν είναι μόνο πιστοί, αλλά και «πελάτες» της Εκκλησίας. Με τον οβολό τους διατηρούν ζωντανό τον εκκλησιαστικό θεσμό, τις κοινότητές μας, τα σχολεία μας και τα ιδρύματά μας.
Επίσης, οι σημερινοί και αυριανοί ιερείς και γενικότερα οι Εκκλησιαστικές Αρχές να μη θεωρούν «δεδομένους» τους εκκλησιαζόμενους.  
Όπως όλοι γνωρίζουμε, οι εκκλησίες έγιναν από το στέρημα των λαϊκών με τον οβολό τους και την προσωπική τους εργασία. Δεν έγιναν από ιερείς, επισκόπους και πατριάρχες. Επομένως, κάθε φορά που επιχειρείται να περιοριστεί η λαϊκή παρουσία σε ρόλο διακοσμητικό, το αποτέλεσμα είναι το σημερινό....να αδειάζουν οι εκκλησίες και να αδειαζουν και τα ταμεία!
Οι σημερινοί σπουδαστές και αυριανοί ιερείς και ιεράρχες θα πρέπει να διδάσκονται σωστά ελληνικά, τη Γλώσσα του Ευαγγελίου μας.
Τι είπε ο Χριστός όταν του είπαν για την Ελλάδα και τους Έλληνες;
«Ήρθε η ώρα να δοξασθεί το όνομά μου!»
Κι εσείς εδώ, μια τέτοια ιερή αποστολή έχετε! Μη το ξεχνάτε!
Η Εκκλησία μας διέρχεται μια σοβαρή κρίση. Δυστυχώς, την χειρότερη.
Τα αίτια είναι πολλά και ποικίλα. Ευχομαι να τα ξεπερασουμε, να δουμε καλύτερες ημέρες σαν ελληνοχριστιανοι στην Αμερικη.
Πώς γίνεται οι Έλληνες της Αμερικής να είναι πρώτοι στην γνώση και δεύτεροι στον πλούτο και να μην έχουμε ακόμα ωριμάσει εκκλησιαστικώς ή μήπως καλλιεργούν αυτό το κλίμα γιατί αυτό συμφέρει;
Είναι λοιπόν άμεση ανάγκη η Εκκλησία μας να γίνει Αυτοκέφαλη ή το Πατριαρχείο μας να μεταφερθεί στην Αμερική για να μπορεί απρόσκοπτα να επιτελεί το έργο του και την οικουμενική αποστολή του. Και τοτε το Πατριαρχειο θα ξαναβρει την αίγλη του, απο εδω θα διδαξουμε τα εθνη Ορθοδοξια, εδω θα βρει τη δύναμή του και θα σωθεί και η Ελλάδα..
Δεν επιτρέπεται, για παράδειγμα, το Άγιο Πνεύμα να επιφοιτά σε είκοσι αρχιερείς και να μην αξίζει κανένας για Αρχιεπίσκοπος Αμερικής.
Δεν γίνεται να διοικούμεθα από μία μικρή ομάδα ανθρώπων που βρίσκεται στην Τουρκία, χωρίς ποίμνιο και χωρίς σκοπό, μα ούτε και έργο, καθώς και με διαφορετική ατζέντα. Και τι θα γινει σε μια ελληνοτουρκικη σύρραξη, ποιον θα βοηθησει η εκκλησια μας;;;
Τελειώνοντας, θα ήθελα να υπογραμμίσω ότι δική μου επιθυμία και παράκληση είναι η Θεολογική Σχολή να είναι το στολίδι της Εκκλησίας μας. Να αποκτήσει γερές βάσεις και μακροπρόθεσμες προοπτικές με συλλογική δουλειά, σύμπνοια και όραμα, γιατί είναι το μόνο ανώτατο εκκλησιαστικό ίδρυμα. Πρέπει να γίνει το ελληνικό και ορθόδοξο σύμβολό μας εδώ στην Αμερική, αλλά και με τη συμμετοχή μας. Και πρέπει να μας πείσετε οτι μπορείτε να το κανετε.
Χρειάζεται να ενδυναμωθεί και να διευρυνθεί η αποστολή της Σχολής, αντιπροσωπεύοντας τη δύναμη της ελληνικής γλώσσας, τη δόξα του Βυζαντίου και την επιστήμη που εμβαθύνει τη θρησκευτική πίστη.

Αγαπητοί μου φοιτητές και απόφοιτοι της Σχολής,
Και εγω ημουν στα ιδια θρανια 50 χρονια πριν.
Από σήμερα ξεκινάτε μια καινούρια ζωή για την Εκκλησία μας και την Ομογένεια.
Το πτυχίο που θα πάρετε στα χέρια σας, δεν εξαργυρώνει από μόνο του την επιτυχία και την πνευματική αποστολή σας. Σας δίνει όμως την ώθηση και το δικαίωμα να έχετε πλέον ρόλο στα εκκλησιαστικά δρώμενα, με σεβασμό στην εκκλησιαστική ιεροσύνη και ιεραρχία, καθώς και στην ενεργό συμμετοχή του λαϊκού στοιχείου. Και απ’ εδώ και πέρα θα σταματήσουν οι χορηγίες σας, από εδώ και πέρα θα ζείτε μόνοι σας και θα βοηθατε και αλλους.
Ποτέ να μη ξεχάσετε τις ρίζες που σας συνδέουν με την ορθόδοξη παράδοση, με τη Γλώσσα του Ευαγγελίου και με το αληθινό χριστιανικό πνεύμα.
Να θυμάστε πάντα από πού έρχεστε και σε ποια Εκκλησία ανήκετε. Με τις γνώσεις, τη συνεργασία και τη χριστιανική αγάπη μπορείτε να αποτελέσετε την ελπίδα για ένα λαμπρότερο μέλλον της Ομογένειάς μας.
Συγχαρητήρια σε εσάς, στους γονείς σας και στους δασκάλους σας.
Σας εύχομαι κάθε επιτυχία στον θεολογικό και εκκλησιαστικό σας βίο! »